Na 2 succesvolle dagen tijdens onze bootcamp, waarbij ik veel nieuwe mensen leerde kennen en het erg naar m’n zin had, achter de rug te hebben zou onze eerste week beginnen. Onze eerste week startte gelijk met een dag projectlessen. Tijdens deze project lessen kregen we de ruimte om te beginnen met het opzetten van onze blog, en te experimenteren met de adafruit. Doordat helaas de volledige server eruit lag, was het niet mogelijk de blog op te zetten. We gingen dus aan de slag met de adafruit. Na het een en ander geprobeerd te hebben, zoals de lampjes en geluid in te stellen, begon onze eerste ‘Speedcourse’. Tijdens een speedcourse word er in korte tijd veel nuttige informatie over een bepaald onderwerp gegeven. In dit geval dus de Adafruit. We leerde onder andere hoe we de servo konden laten werken d.m.v. het coderen van de adafruit. Deze informatie zou later erg leerzaam blijken…
Na een veel te korte 2 uur programmeren de volgende dag leerden we wat programmeren inhield en gingen we ook nog verder met de Adafruit. Zo leerden we hoe je deze kan laten werken aan de hand van temperatuur, geluid en positie. Verder hadden we die dinsdag geen lessen, en hadden we dus genoeg tijd om te werken aan onze ‘Battle bots’ waarmee we woensdag zouden gaan vechten tegen elkaar. Het concept was als volgt: Iedereen maakt een robot (met de adafruit) waarmee we elkaar in een 1 tegen 1 gevecht uit het speelveld zouden proberen te duwen.
Design
Toen ik de opdracht voor het eerst hoorde wist al gelijk dat ik zou gaan voor brute voorwaartse kracht, i.p.v. de andere wapens die klasgenoten in gedachte hadden. Mijn tactiek zou zijn om zo hard mogelijk met een groot oppervlakte naar voren te duwen, om zo de tegenstander uit het vak te duwen. Hiervoor had ik dus een sterk materiaal nodig dat niet zomaar kapot zou gaan. Op deze manier kwam ik bij Lego terecht. Het is makkelijk te bouwen, en eventuele aanpassingen aan te doen, maar toch zeer sterk en in mijn geval makkelijk voorhanden. Ik bedacht een systeem waarbij er 3 wielen aan de achterkant voor de aandrijving zouden zorgen. Hierdoor had ik meer grip en dit zou resulteren in een grotere voorwaartse kracht. De aandrijving werd verzorgt door een 360 ° servo, die verbonden was aan een aaneenschakeling van tandwielen die van groot naar klein waren gepositioneerd, om zo een snellere omwenteling van de achteras als uitkomst te hebben. Aan de voorkant maakte ik een enkel verborgen wiel, zodat deze minder weerstand had en niet makkelijk door een tegenstander aan te raken was. Verder maakt ik aan de voorkant een grootte muur, die als stormram zou fungeren.
Moment der waarheid
Het was woensdag middag 14:00 uur. Het moment der waarheid, of voor sommigen het oordeel des doods. Maar mijn plan was duidelijk; winnen! Of anders in ieder geval zo veel mogelijk slachtoffers maken tijdens de robot’s carrière. Mijn eerste gevecht was een makkelijke, de tegenstanders robot werkte niet meer en binnen enkele seconden won ik de wedstrijd. De 2de wedstrijd was minder makkelijk, maar omdat de opponent voor een stilstaand design had gekozen was ook deze wedstrijd eigenlijk bij aanvang al beslist. Door naar de halve finale dus! De halve finale zou gespeeld worden tegen Fernando, die een op afstand bestuurbare robot had gemaakt. Deze bleek toch wel goed opgewassen te zijn tegen die van mij, maar het eindigde in een gelijkspel. Daardoor gingen we over op de secundaire spelregels, die bestond uit hoeveelheid bewegingsmogelijkheden de robot had. Die van mij kon alleen naar voor, maar Fernando’s robot kon zowel naar voor, als naar achter en had ook nog eens een bewegend aanvalswapen op de voorkant gemonteerd. Hierdoor was besloten dat ik de halve finale helaas had verloren. Toch ben ik erg tevreden over hoe mijn robot was gemaakt, en dit wierp echt wel z’n vruchten af tijdens de wedstrijden. Ook ben ik tevreden over de denkwijze waarop ik bij dit design ben gekomen.
Hier nog een aantal foto’s van de robot tijdens het maken, en wat filmpjes van oefengevechten tegen Gertjan en mijn presentatie voorafgaand aan het eerste gevecht.
