Professionele werkhouding (ONDERNEMEND)
Je bent proactief aan het werk, met je werkhouding laat je zien dat teamleden op je kunnen bouwen. Je kan projectmatig werken met je team en bent in staat feedback te geven en te ontvangen. Heb je je professioneel opgesteld naar de andere teamleden en docenten? Waaruit kunnen we dat opmaken? Waarin kan je je nog verbeteren in dit opzicht?
In tegenstelling tot CLE3, was deze periode volledig online (CLE3 was dat voor de helft). Dit was voor iedereen nieuw, zowel voor studenten als voor docenten. Communicatie is naar mijn mening nog nooit zo belangrijk geweest tijdens een project, maar ook nog nooit zo moeizaam en soms ook frustrerend geweest. Het grootste deel van de communicatie binnen het team ging via Whatsapp. Lekker makkelijk en snel, maar ik ben er hoe verder we het project in gingen, achtergekomen dat het een rotmanier is van communicatie. Omdat je elkaar niet ziet of hoort, is de toon ook eigenlijk niet te bepalen tijdens een gesprek en vul je dit zelf in. Hierdoor zijn er ook vaker discussies gekomen die echt onnodig waren naar mijn mening en ook voorkomen hadden kunnen worden als we niet via Whatsapp hadden gecommuniceerd. Daarbij wil ik wel nog uitlichten dat we (vooral deze sprint), bij “erge” discussies wel over gingen naar Teams en je elkaar zo dus wel kon horen(zie screenshot). Ik ben dan ook blij dat we zo de discussies oplosten en het niet maar bij Whatsapp lieten. Daarbovenop was deze periode voor iedereen erg veel en vermoeiend, in sprint 2 was ik er ook echt doorheen en dit heb ik ook aangegeven. Ik heb wel echt de steun van mijn team en coach gehad, en dit heeft voor mij uiteindelijk echt het verschil gemaakt. Ik kon gewoon aangeven dat ik erdoorheen zat voor de dag, en mijn team begreep dit dan ook en dan kon ik de dag daarna er verder aan werken (zie screenshot). Als ik terugkijk hierop, ben ik best wel trots op mijn team dat we elkaar eigenlijk altijd steunde (ook al was dat soms niet altijd duidelijk door het gebruik van Whatsapp), maar ik durf ook wel te zeggen dat ik trots ben op mezelf. Ik heb mezelf echt ontwikkeld als het gaat om mijn gevoelens en situatie aan de orde te stellen aan andere mensen. In vorige periodes had ik dit zeker weten voor mezelf gehouden en mezelf erdoorheen gepusht zonder iets tegen mijn team te zeggen, maar ik realiseer me nu dat dat niet gezond is. Uiteindelijk doe je het project samen en is het van belang om te weten wanneer iemand er even doorheen zit. Het vertrouwen in mijn team is enorm gegroeid hierdoor en ik durf nu ook echt te zeggen hoe ik over bepaalde dingen denk en hoe ik me voel, dit is voor mij persoonlijk dan ook waar professionaliteit om draait. Dit is denk ik wel de meest waardevolle eigenschap die ik deze periode heb ontwikkeld en dit zal me de rest van de studie nog zeker helpen.
Wat ik ook heb geleerd deze periode, is om school en vrienden echt uit elkaar te houden. Eva en Inci zijn goede vriendinnen van mij, Jasper ook, maar ik denk omdat wij de enige meiden in onze klas zijn, dat onze band iets sterker is. Ik twijfelde hierom ook om weer met dit groepje aan de slag te gaan in CLE4. Ik besloot om dit uiteindelijk wel te doen, omdat we elkaars werkwijze al goed begrepen en ik van mezelf ook weet dat ik niet graag buiten m’n comfortzone stap (en dat is in dit geval een nieuw groepje kiezen met mensen die je amper kent). Ik heb zeker geen spijt van m’n keuze, aangezien het project af is en ik er zeker trots op ben. Wat ik alleen merkte (en ook wel jammer vond) was dat het tijdens discussies vaak 3 tegen 1 was, en dan vaak de meiden tegen Jasper. Ik heb me gerealiseerd dit project dat dit echt oneerlijk is tegenover Jasper en ik me ook zeker weleens schuldig heb gevoeld hierover. Ik probeerde wel altijd neutraal te blijven en in sprint 2 noemde ik mezelf ook wel de “scheidsrechter”, in veel gevallen is dit goed, maar ik denk dat ik in sommige gevallen ook de kant van de minderheid had kunnen steunen. Maar omdat je vriendinnen bent met elkaar, is het lastig om zomaar daartegen in te gaan, want je wil die vriendschap niet kwijtraken natuurlijk. En juist daarom heb ik geleerd hoe belangrijk professionaliteit is en daarbij hoort school en vrienden uit elkaar houden. Een concreet voorbeeld hiervan geef ik onder de uitdaging “creativiteit”.
Creativiteit (ONTWERPEND)
Wat was je bijdrage aan de ontwikkeling van het product? Welke uitdagingen (technisch, vormgeving) ben je tegen gekomen en welke alternatieven heb je in kaart gebracht om tot een goed resultaat te komen? Op welke manier heb je inspiratie opgedaan?
Ik heb in sprint 3 het probleem aangepakt van de “3 tegen 1 situatie”. Ik besloot om mij te gaan plaatsen in de schoenen van “die 1” en dus te gaan samenwerken. Ik ging dus een soort “team” vormen met Jasper. Ik wilde dit niet via Whatsapp doen, want zoals eerder aangegeven vind ik de communicatie via Whatsapp slecht voor het team. Ik kwam dus op het idee om dit via Teams te doen d.m.v. een call. Jasper kon dan z’n scherm delen en ik kon meekijken met wat hij aan het programmeren was. Dit is dan ook gelijk de reden waarom ik dit stuk onder “creativiteit” heb geplaatst, ik heb er actief over nagedacht hoe ik de samenwerking met Jasper aanging en hoe ik tegelijkertijd de “3 tegen 1” situatie kon oplossen. De reden waarom ik niet programmeerde licht ik meer toe in de uitdaging “betrokken”. Ik kreeg meer de rol als “ondersteuner” en kon eigenlijk overal inspringen waar nodig. Ik denk persoonlijk dat dit Jasper ook wat meer rust gaf. Aan de ene kant omdat die (hopelijk) niet meer het gevoel had dat het 3 tegen 1 was, maar dat ik hem ook steunde aangezien we aan dezelfde taken werkten. Aan de andere kant controleerde ik zijn werk ook en had hij altijd een second opinion, zo was er meer zekerheid dat zijn werk goed geleverd werd. Ik denk dan ook dat dit mijn voornaamste bijdrage was aan het project, controleren en een second opinion zijn.
In de screenshot hieronder zie je eigenlijk dat het echt 2 tegen 2 was, want Jasper en ik vonden een plateau mooi bij het winnaarsscherm, maar Eva en Inci niet. Jasper en ik hadden allebei de gedachte dat de eenhoorn dan op een soort “podium” zou staan en hiermee zijn winst kon uitstralen als het ware. Hier zat dus ook wel weer een creatieve gedachte achter. Ook al hebben we uiteindelijk niet voor het plateau gekozen, ging het er voor mij vooral om doordat ik samenwerkte met Jasper, wij allebei dezelfde mening hadden en ik hoop dat ik hiermee Jasper een ondersteunend gevoel gaf, zodat die niet denkt dat het constant 3 tegen 1 is. Als ik erop terugkijk, vind ik dat ik dit probleem op een goede manier heb opgelost, ik heb aan het project bijgedragen en tegelijkertijd ervoor proberen te zorgen dat Jasper zich meer op zijn plek ging voelen in ons team. Ik denk wel dat het gevoel van de 3 meiden tegen Jasper niet zomaar weg is gegaan hierdoor, maar ik hoop dat ik wel het gevoel heb kunnen geven dat de mening van de “minderheid” ertoe doet en ik diegene ook zeker steun biedt, ook wanneer dit tegen mijn eigen vriendinnen is.
Baas over je leerproces (BETROKKEN)
De opgeleverde planning en taakverdeling bij aanvang was nadrukkelijk ook gebaseerd op jouw leerwensen. Je kan aantonen dat je hebt gewerkt aan eerder opgestelde leerdoelen, hierin heb je eerdere feedback uit sprint 1 en 2 meegenomen. Was je in dit proces ‘in control’ van wat JIJ wilde leren en heb je invloed uitgeoefend op de planning en verdeling van taken? Een game ontwikkelen die helemaal klopt is taai en pittig werk. Neem je met open eindjes genoegen of lukt het je om je te richten op de details en alles er uit te halen wat er in zit? Hoe ben je omgegaan met tegenslag?
Meest opvallende aan mezelf deze periode, was dat ik me heel erg op de achtergrond bevond als het om betrokkenheid ging. Ik heb hier bewust voor gekozen, want in CLE3 was ik juist super betrokken en vond ik zelfs dat ik wel de rol van “projectleider” had, maar ik realiseerde me dat ik dit niet nog een periode kon doortrekken. Zoals al eerder gezegd, was ik er best doorheen deze periode en heb er daarom dus voor gekozen om niet het voortouw te nemen deze periode. Best ongebruikelijk voor mezelf en ik moest hier ook wel aan wennen eerlijk gezegd. Een eigenschap van mezelf is georganiseerd zijn en ik hou er ook wel van om leiding te nemen, dus dit was even een ongebruikelijke, maar goede switch van mij. Goed omdat dit rust gaf voor mij, leiding geven is leuk en leerzaam, maar het vergt ook meer tijd van jezelf. Normaal doe ik dit graag, maar ik wilde deze periode ook vooral op mezelf letten en wat meer “relaxen”, dus vandaar het besluit om me wat meer op de achtergrond te zetten. Mijn team pakte dit gelukkig goed op, zij toonde vaak initiatief wat ik fijn vond, zo was er toch nog structuur zonder dat ik dit zelf hoefde te doen. Wat ik wel echt van mezelf eiste, was dat ik altijd hulp aanbood en mijn team me een taak mocht toewijzen, dit is gelukkig ook goed gegaan naar mijn mening. Ik weet wel dat ik waarschijnlijk iets minder heb gedaan dan in de vorige periodes, maar dit was dan ook echt nodig voor mezelf en ik had er bovendien alle vertrouwen in dat het project op tijd af zou zijn en ik ben dan ook heel trots op het eindresultaat en op wat mijn team heeft bereikt.
Ik had persoonlijk genoegen genomen met “open eindjes”, maar dat komt dus doordat ik er best doorheen zat. Uiteindelijk hebben we toch alles in het spel gekregen wat we wilden (de special attack vond ik vooral heel nice) en hier wil ik ook mijn complimenten geven aan mijn team.
Ik heb deze periode ook nog aan 2 building blocks gewerkt (oplever en content), dit kon ik goed combineren met CLE en ook goed afstemmen met mijn team. We hebben namelijk allemaal gewerkt in github (voor oplever) en ook allemaal aan de content gewerkt (verhalen, homescreen, tutorial, etc.), hier zat dus totaal geen frictie in en we konden dus de taakverdeling ook best goed verdelen.
Mijn leerwens voor deze periode was wel echt het ontwikkelen van mijn programmeerskills. Ik heb altijd al moeite gehad met programmeren en vooral deze periode met Typescript heb ik onwijs veel moeite gehad. Ik heb mixed feelings over hoe ik hiermee ben omgegaan in CLE4. Aan de ene kant heb ik dit heel erg laten gaan, ik heb ook al voorgenomen dat ik het programmeertentamen moet gaan herkansen. Ik was ook niet gemotiveerd genoeg om wat te gaan programmeren of om hiermee te oefenen zoals ik dat bij ontwerpen doe. Dit komt omdat ik al weet dat ik later niet echt iets wil doen met programmeren, maar echt de designer kant op wil gaan. Ik heb ook serieuze twijfels gehad om nog door te gaan met de studie omdat programmeren mij niet echt ligt, maar ik ben hier ook over in gesprek gegaan en ik denk dat je al met een beetje programmeerkennis heel ver kan komen op de arbeidsmarkt en het dus altijd handig is om te hebben. Met deze gedachte ben ik toch actie gaan ondernemen en heb ik dus dat “team” gevormd met Jasper. Hij ging dan programmeren en deelde z’n scherm zodat ik kon meekijken. Dit hielp heel erg, want Jasper legde ook uit wat die deed en dit kan ik heel erg waarderen van hem. Ik had het gevoel dat ik ook bijdroeg door mee te kijken, ik zag snel al typefouten of dingen die niet goed stonden, zo hielp ik Jasper ook nog een beetje en voelde ik me niet compleet nutteloos. Als ik hierop terugkijk, ben ik blij dat ik dit heb gedaan, maar ik had dit misschien eerder moeten doen, want ik denk alsnog dat het programmeergedeelte voor mij de komende tijd echt een struikelpunt gaat zijn. Hoe ik dit volgend jaar ga aanpakken, vind ik nog lastig om te zeggen, maar ik denk dat het al een goed begin is om meer hulp te vragen.
0 reacties